Pudełko na drobiazgi

Kilka dni już "piszę" tego posta...w myślach. Jakoś zebrać się nie mogłam. Wiadomo - zawsze coś pilniejszego. Teraz piszę i ziewam...padam ze zmęczenia. Wypadałoby iść spać. Tak zrobiłby zdrowo myślący człowiek. Nie ja. Nie. Siedzę, choć ledwo żywa. Siedzę, choć co jakiś czas mąż przychodzi i namawia: idź dzisiaj wcześniej spać, chociaż raz... Nie. Siedzę jak ta sierota, by choć trochę czasu wyrwać dla siebie, tylko dla siebie. Kto ma małe dzieci rozumie, wie o co chodzi. Cały dzień słuchania lamentów, płaczów, żądań, kłócenia się z mamą, sprzeciwiania..dzień po dniu, tydzień po tygodniu, miesiąc........jestem w tymi moimi chłopakami już jakiś czas i nie ma siły, która położyła by mnie spać przed 24. Kropka. Muszę mieć chwilę dla siebie. Pasja utrzymuje mnie na powierzchni, w innym przypadku już dawno sama w kaftan bym się wsadziła ;)

Hm, no tak, kilka dni zbieram się do pokazania pudełka na bibeloty dla Kseni, córki mojej koleżanki, zwanej Bubu. Bubu ma już tyle gadżetów, biżuu itp że za chwilę wiklinowe kosze się przydadzą,póki co powstało pudełko. Białe, delikatne, przecierane i nieco zaróżowione. Pewnie już pęka w szwach :)

Ziewam i ściskam

Karina